Mijn ervaring met mijn eerste marathon, was GAAF !

Marathon Eindhoven Oktober 2018

Best spannend natuurlijk zo een eerste marathon. Ik had geen idee wat mij te wachten zou staan... kwam ik de wel bekende "man met de hamer" tegen?? Hoe is de tempratuur tijdens het lopen??

Is er veel publiek onderweg?? Ga ik het redden?? Is het zwaar?? Krijg ik ergens last of pijn?? Hoe gaat het met de drinkposten?? Hoe reageert mijn lichaam op de gelletjes en de spanning??

Heb ik genoeg gegeten en gedronken voorafgaand??

Genoeg vragen. hahaha

Uiteindelijk heel relaxed. Dicht bij de start zat een hotel waar ik met mijn ouders rustig nog even koffie hebben gedronken. Rond half 10 toch maar naar buiten een beetje heen en weer lopen en het startvak in.

Om 09.50uur dacht ik dat ik nog wel een keer moest plassen, hup over het hek heen en snel nog naar de wc en weer terug het startvak in. Ging prima allemaal.

Om 10.00uur klonk het startschot het duurde heel even voordat we over de startlijn waren. Ik startte in startvak D. Toen ik over de startlijn kwam en m'n horloge aanklikte, ging ik pas goed realiseren dat het echt vandaag zo ver was dat DE MARATHON nu begon. Een super gevoel!

Tot de eerste 3-5km vond ik het best lastig om mijn tempo te vinden (in gedachte vooral niet te hard !!! Rustig aan, laat ze me maar inhalen, na de 35km haal ik jullie wel in)

De kilometers vlogen voorbij !!! Mijn ouders stonden bij de 10km, en onderweg konden zij hele grote stukken mee fietsen, wanneer het nodig was mijn bidonnetjes water bijvullen en gezellig even kletsen. Rond het 32km punt lukte het maar niet om onder de 05.00min per km te komen. Besloten gewoon rustig te blijven lopen en me niet druk te maken. Het is tenslotte mijn eerste dus heb geen tijd te verbeteren !

35km, oke... nu gaat het dus echt gebeuren (was er vertelt) Ik voelde me prima. Nergens last van. Alleen een buik die een beetje raar deed, heb ik nou honger of dorst of ??

Ik durfde nog niet te veel te versnellen het was nog 7km.. en wilde me niet kapot lopen. Toch begon ik inderdaad met veel mensen inhalen, ik zag hardlopers langs de kant rekken en strekken vanwege kramp, de bosjes in voor een toiletbezoek, deelnemers wandelen enz.

Bij de 37km, ik ging me steeds beter voelen en wilde mijn laatste gelletje nemen (met cafeïne) die met cafeïne was nergens te bekennen, schijnbaar al een keer op dus.. haha dan maar een normale.

37km hmm.. nog 5km (precies een rondje over de landscheiding vanaf huis, ik zou thuis m'n schoenen er niet meer voor aantrekken) HUP gas erop ik ben er bijna.

En ook de laatste kilometers vlogen voorbij. Bij de 38km zeiden m'n ouders wij gaan snel bij de finish. En toch stonden ze ineens weer bij de 40km. Ik kwam meezingend van de muziek van de boxen langs gerend. De laatste 2km gingen door het centrum, er was heel veel juichend publiek, de kroegjes/ terrasjes zaten vol met mensen, WAUW wat geeft dat je energie.

En toen een bocht om nog 700m, het ging door m’n hoofd, kan ik nog meer versnellen?

NEE, niet doen. ik wil heel over de finish. Tot dat ik de boog zag FINISH, nog een heel klein beetje aanzetten. YEAAH daar was ik, ik heb het gewoon gedaan !! Met een medaille om mijn nek zag ik vriendinnen (Sandy, Laura, Demi, Romy) die als verrassing kwamen kijken.

En later natuurlijk ook mijn ouders. Beter support kan je niet wensen.

En ook Marcel en Dick kwamen nog een praatje maken nadat zij gefinisht waren.

Was dit het?? 4 maanden voor getraind en het is zo snel voorbij. Dit wil ik nog een keer !!

Ik ben volop aan het nagenieten van deze fantastische eerste marathon.