Marathon Rotterdam 07-04-2019

Dit schreef ik een dag na de marathon in 2019

Na de marathon in Eindhoven in oktober wist ik meteen dat er een volgende zou komen...

Een vriend van me kwam naar me toe met de vraag “is een marathon in Kenia voor het goede doel niet iets voor jou??” Eigenlijk was daarop mijn antwoord gelijk “Nee, veel te ver weg en ik hou het wel bij de marathons in Nederland”. Toch wilde hij maar al te graag een presentatie laten zien met hoe het er in Kenia uitziet en wat het allemaal in hield. Hij heeft mij en mn ouders weten te overtuigen en heeft mij laten besluiten om in Mei naar Kenia te gaan. Toch kriebelde Rotterdam ook wel erg... en besloten die ook te gaan lopen ter voorbereiding op Kenia.

Aart weer gevraagd een trainingsschema te maken. Ik ging op dinsdagavond en een aantal zondagen meetrainen met de Kievieten. In December de Bruggenloop en daarna op 7 april de marathon in Rotterdam. 4 maanden ernaartoe trainen. Leuke en goede trainingen, maar ook af en toe dat het absoluut niet lekker ging en niet kon begrijpen hoe ik ooit weer die 42,195km moest gaan lopen...

Zeker de trainingen in een groep waren erg gezellig en we konden elkaar af en toe weer wat “moed” inpraten waar dat nodig was.

Zo liep ik 2 weken geleden nog de AvH-loop wat echt niet wilde lukken, het was zwaar en ik voelde me erg vermoeid ook nog de dagen ernaar. Hierdoor kreeg ik er een beetje een hard hoofd in om op 7 april te gaan lopen.

Op 5 april in de ochtend zijn met Monique, mama en ik het startbewijs gaan op halen in Rotterdam en in de middag heb ik nog even een klein rondje rustig gelopen. Ik kreeg er meer zin in en stiekem kwamen de zenuwen ook steeds meer voor 7 april.

Dennis had last-minute ook nog een startbewijs kunnen bemachtigen. Want ja.. nu voelt hij zich fit, en nu is de kans om samen met zijn zusje de marathon te kunnen lopen. Toch leuk want je voelt samen de gezonde spanning en je kan samen voorbereiden.

Vrijdag en zaterdag had ik vrij genomen van mijn werk. Deze 2 dagen stonden in het teken van lekker uitrusten en natuurlijk wat extra eten en drinken. Vrijdag PASTA en zaterdag natuurlijk aan de PANNENKOEKEN !

Zaterdagavond laatste spullen pakken;

* Startnummer

* Kleding (kort) - Mooi weer?? JA

* Schoenen

* Gelletjes / snoepjes

* Drinken

* Bananen

* Krentenbol

* OV

Ik was er klaar voor.

22:00 uur Met een buik vol zenuwen stap ik mijn bed in en doe ik een poging tot slapen, en de nacht duurde lang heeel lang.

Eindelijk ging mij wekker, eruit, omkleden, eten en op naar Rotterdam.. Het gaat EINDELIJK gebeuren!! 4 maanden heb ik hiernaar uitgekeken en vandaag was het zo ver.

We hadden met Monique Smith en Mark Landman afgesproken bij 1nul8, Papa en mama hadden de fietsen mee en waren bepakt met water, repen en bananen. Wat een super support.

Bij het startvak aangekomen, snel nog even plassen... en er stonden lange rijen bij de dixies.

En ja daar stonden we dan een paar minuten voor 10uur …

Litouwers “YOU NEVER WALK ALONE” kippenvel momentje.. en dan het startschot... Ja we lopen het is echt begonnen!! Rustig starten en je niet laten meeslepen met de rest, dat was vooral mijn eerste doel... 4.50/KM best lastig... Bij de eerste kilometers verloor ik 2 gelletjes. Ach bij de trainingen had ik ze ook niet, dan moet het vandaag toch ook wel lukken zonder. Tot ongeveer 12km samengelopen met Dennis, de eerste helft was vooral op de rem lopen voor m’n gevoel... want ja, de marathon met een lach uitlopen was mijn ALLERGROOTSTE doel!! Bij de 23km punt stonden papa, mama, m’n zusje en mijn vriend ik snakte naar vast voedsel... dat hadden ze helaas niet. Even ergens anders aan denken en door!

Nu gingen de kilometers weer aftellen, we zijn over de helft.. bij de 32km hebben papa en mama een stukje meegefietst en ja ik had eindelijk een banaan, weer wat extra power.

Bij de 34km op de schermen een leuk filmpje, ook dat geeft je weer een beetje kracht en al dat waanzinnig publiek langs de kant natuurlijk ook.

37km nu durf ik wel iets te versnellen, tot de 39km lukte dat... Het voelde ineens nog best ver tot 42km m’n benen voelde iets zwaarder. 41km nu moet ik toch echt wel m’n laatste power uit m’n benen halen het is nog maar zo een klein stukje. en dat lukte. De bocht om de Coolsingel op en daar was de finishboog, ondertussen voelde ik mijn benen niet meer want ik zat vol adrenaline

wat was dit GAAF!

Met een eindtijd van 03:21:10 kwam ik over de finish.

En natuurlijk SUPER trots op Dennis die liep 03:08:09. Samen liepen we allebei een PR.

Nu uitrusten en volop nagenieten en dan op naar Kenia!!